Ławeczka (gościnnie Teatr Scena Poczekalnia z Łodzi)
Aleksander Gelman

Czas trwania około 70 minut
Opis
Słynna komedia rosyjskiego dramatopisarza była już w Polsce grana ponad dwadzieścia razy. To słodko-gorzka opowieść o mężczyźnie z przeszłością i kobietą po przejściach. Ona i On spotykają się przez przypadek w parku. Ciąg dalszy łatwo przewidzieć… On chciałby się wprosić na noc, ona pragnie miłości i stabilizacji. On jest tajemniczy i oszczędny w słowach, ona - subtelna i wrażliwa. Czy spotkanie na tytułowej ławeczce odmieni ich los? Być może gdzieś już kiedyś się poznali?
Zabawny i liryczny spektakl o potrzebie bliskości i zrozumienia, o wzajemnych tęsknotach, a także o tym, że relacja pomiędzy kobietą a mężczyzną to nieustanna gra pozorów.
„…Bohaterowie tej sztuki to ludzie życiowo przegrani, ale jeszcze nie pozbawieni do końca złudzeń.
Nie wiedzą lub nie chcą wiedzieć, ze ich autobusy do szczęścia dawno już odjechały; że spóźnili się albo pomylili linie i wysiedli na złym przystanku. I dlatego spotkali sie tutaj, jak dwoje rozbitków na bezludnej wyspie. – To przypadek czy przeznaczenie? – pyta z nadzieją Wiera swego przypadkowego partnera. – Przeznaczenie, przeznaczenie… – odpowiada na odczepnego mężczyzna, nawet nie próbując udawać, że wierzy we własne słowa. On po prostu zawsze mówi kobietom to, co one chcą usłyszeć. I za-zwyczaj osiąga swój cel. A one muszą przegrywać. Tak zostały rozdane role w tym akcie tragikomedii o dworcowym Don Juanie”.
„Ławeczka” to wspólne dzieło dwójki uznanych aktorów – Izabeli Noszczyk i Dariusza Taraszkiewicza. Oboje pracowali pod reżyserskim kierunkiem Roberta Czechowskiego.
W Polsce sztuka ta stała się popularna dzięki przedstawieniu Macieja Wojtyszki z 1988 roku, zrealizowanemu w Teatrze Telewizji (z Joanną Żółkowską i Januszem Gajosem) oraz filmowi fabularnemu w reżyserii Macieja Żaka (w rolach głównych wystąpili Jolanta Fraszyńska i Artur Żmijewski).
Zabawny i liryczny spektakl o potrzebie bliskości i zrozumienia, o wzajemnych tęsknotach, a także o tym, że relacja pomiędzy kobietą a mężczyzną to nieustanna gra pozorów.
„…Bohaterowie tej sztuki to ludzie życiowo przegrani, ale jeszcze nie pozbawieni do końca złudzeń.
Nie wiedzą lub nie chcą wiedzieć, ze ich autobusy do szczęścia dawno już odjechały; że spóźnili się albo pomylili linie i wysiedli na złym przystanku. I dlatego spotkali sie tutaj, jak dwoje rozbitków na bezludnej wyspie. – To przypadek czy przeznaczenie? – pyta z nadzieją Wiera swego przypadkowego partnera. – Przeznaczenie, przeznaczenie… – odpowiada na odczepnego mężczyzna, nawet nie próbując udawać, że wierzy we własne słowa. On po prostu zawsze mówi kobietom to, co one chcą usłyszeć. I za-zwyczaj osiąga swój cel. A one muszą przegrywać. Tak zostały rozdane role w tym akcie tragikomedii o dworcowym Don Juanie”.
„Ławeczka” to wspólne dzieło dwójki uznanych aktorów – Izabeli Noszczyk i Dariusza Taraszkiewicza. Oboje pracowali pod reżyserskim kierunkiem Roberta Czechowskiego.
W Polsce sztuka ta stała się popularna dzięki przedstawieniu Macieja Wojtyszki z 1988 roku, zrealizowanemu w Teatrze Telewizji (z Joanną Żółkowską i Januszem Gajosem) oraz filmowi fabularnemu w reżyserii Macieja Żaka (w rolach głównych wystąpili Jolanta Fraszyńska i Artur Żmijewski).
Realizatorzy
Przekład Jerzy Koenig
Opieka reżyserska Robert Czechowski
Producent, technika Sebastian Nowicki

Galeria zdjęć




